Monday, October 05, 2009

அம்மாவின் கடிதம்!



திருப்பூர்-8
1-6-05

அன்பு

மகனுக்கு அம்மாவின் அன்பான ஆயிரம் முத்தங்கள். இங்கு நாங்கள் அனைவரும் நலம். இதுபோல் உன் நலனையும், உன் நண்பர்கள்,விஜியக்கா குடும்பத்தினர் நலனையும் அறிய ஆவல்.

நீ அறிவது:-

உனக்கு 4 பேண்ட்,சர்ட்டும்.வீட்டில் இருந்த மூன்று பனியன்களும் அனுப்பியுள்ளோம். இத்துடன் கோட்டை மாரியம்மன் கோவில் திருநீர்,மஞ்சள் குங்குமமும் அனுப்பியுள்ளேன். குளித்து நெற்றியில் வைத்துக்கொள். எந்த பயமும் இல்லாமல் இரு. நன்றாக சாப்பிடு. சந்தோசமாக இரு. வீட்டு வேலைகள் முடிந்துவிட்டது (அப்போது பழைய வீட்டிற்க்கு அருகே புது வீடு கட்டிக்கொண்டிருந்தோம்). இம்மாதம் 10ம் தேதிக்குள் குறைந்தது ரூ 60,000 பேங்கில் கட்டிவிடுவோம் . உறுதி. இப்பார்சல் கிடைத்தவுடன் போன் செய். ராமமூர்த்தி மாமா வந்திருக்கிறார்கள்.

போன்செய்..

வேப்ப இலை அனுப்பி உள்ளேன்
தலையணைக்கடியில் வைத்துக்கொள்.
இப்படிக்கு
அன்புள்ள அம்மா
சரசுவதி
1.6.05

குறிப்பு: இன்று ஒரு வங்கி சம்பந்தமான கடிதத்தைத் தேடிக்கொண்டிருந்தபோது கண்ணில் பட்ட அம்மாவின் கடிதம் இது.. 2005ல் படித்தபோது, அம்மா திருந்தவே திருந்தாது.மாரியம்மன்,வேப்ப இலை,குங்குமம் என்றுதான் பேசும். அம்மா இனிமேல் அனுப்பப்போகும் வேப்ப இலை ஒரு நாள் என்னை ஆஸ்திரேலிய கஸ்டம்ஸ் அலுவலகம் அழைத்துச் செல்லப்போகிறது என்று நினைத்துக்கொண்டேன்..இன்று படித்தபோது அப்படியேதும் தோன்றவில்லை..கடிதத்தை திரும்பத்திரும்ப படித்துக்கொண்டே இருக்கிறேன்!




Monday, September 21, 2009

Child Malnutrition in India - ஊட்டச்சத்தில்லாத குழந்தைகள்
















நாள் ஒன்றுக்கு பத்து இந்தியரை பலிவாங்கும் Swine Flu விற்கு நம் தினசரி செய்தித்தாள்களும்..தொலைக்காட்சி செய்திகளும் கொடுக்கும் முக்கியத்துவம்..தினமும் 3000க்கும் மேற்பட்ட இந்தியக் குழந்தைகளை பலிவாங்கும் ஊட்டச்சத்து குறைவின்மைக்கு ஏன் கொடுப்பதில்லை என்று யோசித்ததுண்டா?

இந்த Child Malnutrition பிரச்சனையைத் தீர்க்க ஏழு வழிகளை Lawrence Haddad என்பவர் The Hindu வில் எழுதியிருக்கிறார். அதிலிருந்து;

So what should be done? First, fund communities and local governments to undertake social audits of the ICDS services actually delivered. Let the ultimate customers rate the provision and make the results public. This will put pressure on local MPs and local providers.

Second, give the Comptroller and Auditor-General a bigger role in monitoring government action on nutrition. Their work is already cited by many, and they should be empowered to do more.

Third, simplify ICDS. There are too many interventions and too many age groups. It is complex to run, especially given the thousands of different contexts it has to adapt to. At the moment it tries to be all things to all people and runs the risk of satisfying none.

Fourth, find an effective cross-ministry mechanism to deliver food, care and health in combinations that work. Efforts to lift the curse of malnutrition must be unified.

Fifth, historically excluded groups must be involved in the design, outreach and delivery of nutrition programmes, reaching out to women from these groups in particular.

Sixth, introduce simpler but more frequent monitoring of nutrition status so that civil society and the media can hold the government and non-state actors to account for year on year slippage and reward them for progress.

Finally, develop new ways of teaching and doing research on how to improve nutrition. Reducing malnutrition is not just about health, agriculture and economics. It is also about politics, governance and power.

********

ஊட்டச்சத்து குறைவைப் பற்றி எந்த ஒரு விவாதமும் இந்தியாவில் நடைபெறுவதில்லை. எந்த அரசியல்வாதியும் இதைப்பற்றிப் பேசுவதில்லை...இவை ஓட்டுக்களைப் பெற்றுத்தரப்போவதும் இல்லை..பொதுமக்களாகிய நமக்கும் இதைக்குறித்து எந்த விதப்பிரக்ஞையும் இல்லை. டெல்லியில் சில கூட்டத்தைக்கூட்டி விவாதிப்பதுடன் அதிகாரிகளின் கடமையும் முடிந்துவிடுகிறது. நாளைய இந்தியாவை உருவாக்கப்போகும் இளைய தலைமுறையைக் காலனிடம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகத் தூக்கிக்கொடுத்துவிட்டு...வல்லரசு இந்தியாவை உருவாக்குவோம் என்று கனவு காணுவது அறிவீனம்!

இதைப்பற்றி 2007 ல் எழுதிய பதிவு : ஊட்டச்சத்தில்லாத குழந்தைகள்(child malnutrition ).


Saturday, September 12, 2009

புத்தகம்: Writing A Nation ( An Anthology of Indian Journalism)


Writing A Nation: An Anthology of Indian Journalism.

Author: Nirmala Lakashman (Joint Editor, The Hindu)

Price: Rs 684. Page: 711. Publisher: Rupa & Co

இந்தப் புத்தகத்தை 2007 ல் சென்னையில் வாங்கினேன். ரொம்ப நாட்களாக இந்தப்புத்தகத்தைக் குறித்து எழுதவேண்டும் என்று நினைத்து இன்றுதான் வாய்த்திருக்கிறது. இந்தப்புத்தகத்தைப் பற்றி ஒரே வார்த்தையில் சொல்லவேண்டுமானால் " Treasure" என்று சொல்லிவிட்டுப்போய்விடலாம்.

இந்த நூலில், இந்தியா சுதந்திரம் அடைந்ததற்குப் பின், இந்தியப் பத்திரிக்கை சுதந்திரத்தைப் பறைசாற்றும் விதமாக, இந்தியப் பத்திரிக்கைகளில் வெளிவந்த பல்வேறு தலைப்பிலான கட்டுரைகள், இந்து பத்திரிக்கையின் துனை ஆசிரியர் நிர்மலா லக்‌ஷ்மன் அவர்களால் தொகுக்கப்பட்டுள்ளது. மொழிவாரி மாநிலங்கள் பிரிக்கப்பட்டபோது அம்பேத்கர் அதைப்பற்றி 1953ல் டைம்ஸ் ஆப் இந்தியாவில் எழுதிய கட்டுரையில் தொடங்கி..2004ல் ராமச்சந்திர குஹா எழுதிய "Why India Survives" என்ற கட்டுரைகள் வரை பல்வேறு தலைப்பில் கட்டுரைகள் தொகுக்கப்பட்டுள்ளது.
  1. Constructing Democracy
  2. Nurturing A Free Press
  3. A Divided Society
  4. Corruption and Culpability
  5. India and the world
  6. A Wealth of Spirit
என்ற ஆறு தலைப்புகளில், இந்திய பத்திரிக்கைகளான இந்து,இந்தியன் ஏக்ஸ்பிரஸ், டைம்ஸ் ஆப் இந்தியா, ஹிந்துஸ்தான் டைம்ஸ், இந்தியா டுடே, டெலிகிராப் போன்ற பத்திரிக்கைகளில் வெளியான, பல்வேறு அறிவுஜூவிகள், அரசியல் தலைவர்கள், பத்திரிக்கையாலர்கள் எழுதிய 140 கட்டுரைகள் இந்தப்புத்தகத்தில் இடம்பெற்றுள்ளன. இந்தப்புத்தகத்தை உருவாக்க காரணமாக, ஜான் பில்ஜர் என்ற பிரபல பத்திரிக்கையாளர் தொகுத்த "Tell Me No Lies" என்ற புகழ் பெற்ற புத்தகம்தான் காரணம் என்கிறார் நிர்மலா லக்‌ஷ்மன். இந்தப் புத்தகத்தையும் படித்துவருகிறேன். இந்தப்புத்தகத்தைப் பற்றியும் அவசியம் எழுதவேண்டும்..பொறுமையாக பிறகு எழுதுகிறேன்.

இப்புத்தகத்தைப் பற்றி பத்திரிக்கைகளில் வெளிவந்த சில செய்திகள் இங்கே:

Excerpts from the Introduction to Writing a Nation: An Anthology of Indian Journalism, edited by Nirmala Lakshman

Writing a Nation — an Anthology of Indian Journalism by Nirmala Lakshman was released on Wednesday by Vice-President Hamid Ansari. Lakshman, Joint Editor of The Hindu, traces the themes that defined national discourse from the days of Independence, seen through the English press. Anubhuti Vishnoi spoke to Lakshman about the book, the media and what she’s working on next.

இந்தியாவைப் பற்றி வெளிவந்த கருத்துச் செறிவுள்ள புத்தகங்களில் ”Writing A Nation: An Anthology of Indian Journalism.” முக்கிய பங்குவகிக்கும் என்பதில் எந்தவிதச் சந்தேகமும் இல்லை..சுதந்திரத்திற்க்குப் பிறகான இந்தியாவை,பத்திரிக்கைகளில் வெளிவந்த கட்டுரைகள் வாயிலாகப் படிக்கவிரும்புபவர்கள் இதை வாசிக்கலாம்.

Friday, September 11, 2009

இன்று பாரதியின் நினைவு நாள் (11/09/09)


எண்ணிய முடிதல் வேண்டும்,
நல்லவே எண்ணல் வேண்டும்,
திண்ணிய நெஞ்சம் வேண்டும்,
தெளிந்த நல்லறிவு வேண்டும்,
பண்ணிய பாவமெல்லாம்
பரிதிமுன் பனியே போலே,
நண்ணிய நின்முன் இங்கு
நசித்திட வேண்டும் அன்னாய்!

*****************************

எத்தனை கோடி இன்பம் வைத்தாய் - எங்கள்
இறைவா! இறைவா! இறைவா!



Monday, September 07, 2009

அடிக்கிறகைதான் அணைக்கும்!


”அடிக்கிறகைதான் அணைக்கும்” என்னும் பாடல் வரிகளுக்கு நம் ஆட்சியாளர்களின் நடவடிக்கைகள் சிறந்த எடுத்துக்காட்டாக விளங்குவதாக எனக்குத் தோன்றுகிறது. கடந்த சிலநாட்களில் படித்த இரண்டு வெவ்வேறு செய்திகள் இதை எழுதத்தூண்டியது.

தர்மபுரி மாவட்டத்தில் உள்ள செங்கோடிபுரம் என்னும் கிராமத்தில், கடந்த 60 வருடங்களாக வாழ்ந்துவரும் 56 தலித் குடும்பங்களை வெளியேற்றும்படி தர்மபுரி முனிசிபாலிட்டி நிர்வாகம் தீர்மானம் நிறைவேற்றி உத்திரவு பிறப்பித்திருக்கிறது. இந்த 56 தலித் குடுப்பங்களும் மறைந்த கம்யூனிஸ்ட் தலைவர் ஜீவானந்தம் அவர்களால் ஏற்படுத்தப்பட்ட காலனியில் குடியேற்றப்பட்டவர்கள்.

4.76 ஏக்கர் பரப்பளவு உள்ள இந்த காலனியில்..4.23 ஏக்கர் நிலம் தர்மபுரி காஸ்மோபாலிட்டன் க்ளப்பிற்கும், இதர சாதி இந்துக்களுக்கும் சொந்தமாக பட்டா வழங்கப்பட்டுள்ளதாகவும்..தலித் மக்களுக்கு இதுவரை எந்த பட்டாவும் வழங்கப்படவில்லை என்றும் இந்துவின் செய்தி கூறுகிறது. இது செப்டம்பர் 2ஆம் தேதி வெளிவந்த செய்தி.

செப்டம்பர் 5ஆம் தேதி வெளிவந்த ஒரு செய்தி தலித் மக்களுக்கான நல்வாழ்வு திட்டங்களைச் செயல்படுத்த தமிழக அரசு 138.76 கோடி ரூபாய் வழங்கியிருப்பதாக சொல்கிறது. இத்திட்டத்தின் மூலம் 1,16,800 தலித்மக்கள் பயனடைவார்கள் என்றும்..இத்திட்டம் The Tamil Nadu Adi Dravidar Housing and Development Corporation (THADCO) மூலம் நிறைவேற்றப்படும் என்றும் இந்துவின் செய்தி சொல்கிறது.

இந்த இரண்டு செய்திகளையும் படித்தபோது...தர்மபுரி முனிசிபாலிட்டி நிர்வாகத்தின்மேல் அடக்கமுடியாத கோபம் வந்தாலும் ..தமிழக அரசின் செயலை நினைத்து திருப்தி அடைவதைத் தவிற வேறு வழியில்லை என்றே எனக்குத் தோன்றுகிறது. அதோடு ”அடிக்கிறகைதான் அணைக்கும்” என்ற பாடல் வரியையும் நினைத்துக்கொள்கிறேன்.

Sunday, August 23, 2009

இந்திய நீதித்துறை (Indian Judicial System)


என்ன சொல்வது என்றே தெரியவில்லை. சில செய்திகளைப் படிக்கும்போது, விசயத்தின் தாக்கம் காரணமாக மயக்கமோ அல்லது பேச்சுமூச்சற்ற நிலையையோ அடையும் காட்சிகளை சினிமாவில் மட்டுமே பார்த்திருக்கிறேன்..அதற்கு நிகரான ஒரு சம்பவம் நேற்று இந்துவில் வந்த இந்த தலையங்கக் கட்டுரையைப் படிக்கும்போது நிகழ்ந்தது.

இந்திய சிறைகளில் தற்போது அடைக்கப்பட்டிருக்கும் 70% பேர் குற்றம் சுமத்தப்பட்டு தீர்ப்புக்காக சிறையில் காத்திருக்கும் கைதிகள் (undertrials awaiting justice). இதில் திகிலூட்டும் செய்தி என்னவென்றால், சமீபத்தில் நடந்த முதலமைச்சர்கள் மற்றும் தலைமை நீதிபதிகளின் கூட்டத்தில் பிரதமர் மன்மோகன் சிங் சொல்லியிருப்பதுதான்.

Prime Minister Manmohan Singh told the conference of Chief Ministers and Chief Justices, many of them have been in jail “for periods longer than they would have served had they been sentenced.”

அதாவது, இந்த நீதிக்காக காத்திருக்கும் கைதிகளில் பலர், குற்றம் நிரூபிக்கப்பட்டு தண்டனை கிடைத்திருந்தால் எவ்வளவுகாலம் சிறையில் அடைபட்டுக்கிடப்பார்களோ அதைவிட அதிகமாகவே சிறையில் இருக்கின்றனர். குற்றம் எதுவும் நிரூபிக்கப்படாமல்..இதைப்படித்த போது எங்கே போய் முட்டிக்கொள்வது என்று தெரியவில்லை.

டெல்லி உயர் நீதிமன்றத்தின் தலைமை நீதிபதி என்ன சொல்கிறார் என்றால்,
Chief Justice A.P. Shah said in the report that "it would take the court approximately 466 years" to clear the pending 2,300 criminal appeals cases alone.

நீதித்துறையின் மிகமுக்கியக் குறிக்கோளாக அம்பேத்கர் சொன்னது..பல குற்றவாளிகள் தண்டிக்கப்படாவிட்டாலும் ஒரு நிரபராதி தண்டிக்கப்படக்கூடாது என்பது. தற்போதைய நடைமுறை அதற்கு முற்றிலும் கோனலாக உள்ளது.

Thursday, August 13, 2009

மொகலாய அரசியலும்..சமகால அரசியலும்!


The Mughal World புத்தகத்தைப் படித்துக் கொண்டிருந்தபோது சமகால அரசியல் நிகழ்வுகளோடு ஒத்துப்போகும் சில அரசியல் நிகழ்வுகள் சிலவற்றை வாசித்தேன். அதைப்பற்றிய சில குறிப்புகள்.

மொகலாயப் பேரரசில் மன்னரின் மூத்தமகனுக்கே பேரரசராக முடிசூடப்படும் வழக்கம் இருந்துவந்துள்ளது. சமகால அரசியலில் எனக்கு இங்கே நினைவிற்கு வந்த பெயர்கள் ..நவீன் பட்நாயக், குமாரசாமி, உமர் அப்துல்லா, ராகுல் காந்தி
( பேரரசர் இன் வெயிட்டிங்) ஆகியோர். கொஞ்சம் பின்னோக்கிச் சென்றால் நினைவுக்கு வருவது..சஞ்சய் காந்தி.அவருக்குப்பின் ராஜீவ், பரூக் அப்துல்லா, பிஜூ பட்நாயக்.

தற்போது உள்ள அனைத்து அமைச்சுப் பெருமக்களும் குறுநில மன்னர்கள்தாம்..அந்தவகையில் பார்த்தால் ஏகப்பட்டபேர் இந்த லிஸ்டில் தேறுவார்கள்..சுறுக் லிஸ்ட்: மாதவராவ் சிந்தியா--> ஜோதிராத்ய சிந்திய..ராஜேஷ் பைலட்--> சச்சின் பைலட்..பால் தாக்ரே---> உத்தவ் தாக்ரே..முரளி தேவ்ரா---> மிலிந் தேவ்ரா..சரத்பாவருக்கு ஆன் வாரிசு இல்லை அதனால்..அவரின் மகள் சுப்ரியா சூலே. ( இந்த லிஸ்ட்டில் இன்னும் நிறைய உருப்படிகள் தேறும்..அதுவும் மாநில அரசியலில் ஏகப்பட்டது தேறும்.. யோசிக்க நேரம் இல்லை..மிஸ்ஸான மினிஸ்டர்களை பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்கள்..இங்கே சேர்த்து விடுகிறேன்.

சிலசமயம் மொகலாய அரசியலில் அண்ணன்,தம்பிக்கு இடையே அரசாட்சியை குறிவைத்து பெரும் போர் மூழுமாம். காதல் மன்னன் ஷாஜகான் கூட தன் சகோதர..சகலப்பாடிகளை எல்லாம் கொன்றுவிட்டுத்தான் அரியனையைக் கைப்பற்றினாராம். பாபரும், ஹுமாயுனும் தன்னுடைய ஆட்சிக்காலத்திற்குப் பிறகு தன் வாரிசுகளுக்கிடையே அரசர் பதவிக்குப் போர்வரமல் தடுக்க..தனது சமஸ்தானங்களை (Kingdom?) மகன்களுக்குப் பிரித்துக்கொடுத்தார்களாம். அவர்கள் எழுதிவைத்த குறிப்பு எதையும் கலைஞர்.கருணாநிதி படித்தாரா என்று தெரியாது..ஆனால் பக்காவாக சமஸ்தானங்களைப் மூத்த மகன் அழகிரிக்கும்..இளைய மகன் ஸ்டாலினுக்கும் பிரித்துக்கொடுத்துவிட்டார். ஒளரங்கசீப் தன்னுடைய உயிலில் தன் சமஸ்தானத்தை அனைத்து மகன்களும் சமமாகப் பிரித்துக்கொள்ளவேண்டும் என்று விரும்பம்தெரிவித்திருந்தாராம்..ஆனால் அவரின் மகன் மூஜாம் வாரிசுப்போரில் வென்றது தனிக்கதை!

ஏறக்குறைய அனைத்து மொகலாய அரசர்களும் தத்தமது மகன்களின் எதிர்ப்பை எதிர்கொள்ளவேண்டியிருந்ததாம்..அக்பர்,ஜகாங்கீர்,ஷாஜகான்,ஒளரங்கசீப் இதில் அடக்கம். நம் வரலாற்றுப் பாடப்புத்தகதில் நல்லமனிதராகச் சித்தரிக்கப்படும் அக்பர்கூட அரசர் பதவியைப் பாதுகாக்க தன்னுடைய உறுவினன் அபுல் கசிம் என்பவரை கொன்றாராம். ஷாஜகானின் வாழ்க்கை வரலாற்றைப் பதிவுசெய்த முகம்மது சாலிக் கம்பு இப்படிச் சொல்கிறார்..” It is enitirely lawful for great sovereigns to rid this mortal world of the existence of their brothers and other relations, whose anihilation is conducive to the common good". இதைப் படிக்கும் போது எனக்கு இங்கே கொஞ்சம் ஸ்லைட்டா தயாநிதிமாறன்...மதுரை தினகரன் ஆபீஸ் எரிப்பு..இரண்டு பேரை உயிருடன் எரித்துக் கொலை செய்தது எல்லாம் நியாபகத்திறகு வந்தது!

Tuesday, August 11, 2009

மொகலாயர்களின் Bureaucracy.


மொகலாயர்களின் ஆட்சிக்காலத்தின் போது அரசாங்கப் பணிக்கு ஆட்களை நியமிக்கும் முறை ( bureaucracy ) குறித்து அக்பரின் அரசியல் ஆலோசகராக பணியாற்றிய அபுல் பசலின் குறிப்புகளில் இருந்து ;

1. அரசாங்கப் பணிக்கு அரசர் ஒருவரை நியமிக்கும் போது அந்த ஆணை முதலில் அரசவைக்குறிப்பில் பதியப்படுகிறது.

2. அதன்பின் இந்த அரசவைக்குறிப்பு சிலரால் சரி பார்க்கப்பட்டு பணிநியமன ஆணை தயாரிக்கப்படுகிறது.

3. இந்தப் பணிநியமன ஆணை மூன்று அரசாங்க அலுவலர்களால் தனித்தனியே சரிபார்க்கப்பட்டு உறுதி செய்யப்படுகிறது.

4. அதன்பின் இந்த ஆணை நகல் எடுக்கும் அலுவலகத்திடம் ஒப்படைக்கப்பட்டு அங்கே பணிநியமன ஆனையின் சுருக்கமான வடிவம் தயாரிக்கப்படுகிறது. இந்த வடிவம் நான்கு வெவ்வேறு அதிகாரிகளால் சரிபார்க்கப்பட்டு உறுதிசெய்யப்படுகிறது.

5. உறுதிசெய்யப்பட்ட ஆணை, அமைச்சர் ஒருவரால் சீல் செய்யப்பட்டு ரானுவ அமைச்சகத்திற்கு அனுப்பப்பட்டு பணிவிபர அறிக்கை தயார் செய்யப்படுகிறது.

6. இந்த பணிவிபர அறிக்கையை சமர்ப்பித்தவுடன், ஊதிய அறிக்கை தயார் செய்யப்படுகிறது. இந்த ஊதிய அறிக்கை பல ஆவணங்களில் பதிவு செய்யப்பட்டபின் நிதி அமைச்சகத்திற்கு அனுப்பப்படுகிறது.

7. நிதி அமைச்சகமும் தன் பங்கிற்கு பணிவிபரம் மற்றும் ஊதியவிபரங்களை பல ஆவணங்களில் பதிவு செய்தவுடன், தனி அறிக்கை ஒன்றை மன்னருக்கு அனுப்பி வைக்கிறது.

8. மன்னர் இந்த அறிக்கையை படித்து ஊதிய விவரங்களுக்கு அங்கீகாரம் கொடுப்பார். அதன்பின் புதிய ஊழியறுக்கான ஊதியப்படி அறிக்கை தயாரிக்கப்படுகிறது.

9. இந்த ஊதியப்படி அறிக்கை மறுபடியும் நிதியமைச்சர், ஊதிய ஆனைத்தலைவர் மற்றும் ரானுவ கணக்காளரின் ஒப்புதலுக்கு அனுப்பப்படுகிறது.

10. இந்த ஊதிய அறிக்கையின் படி ரானுவ கணக்காளரால் ஊதிய ஆணை தயாரிக்கப்படுகிறது.

11. இந்த ஊதிய அறிக்கையில் வெவ்வேறு அமைச்சகத்தைச் சேர்ந்தவர்களின் ஆறு கையெப்பங்கள் வாங்கப்பட்டு அரசு கருவூலத்திற்கு அனுப்பப்படுகிறது.

12. அரசு கருவூலத்தைச் சேர்ந்த அதிகாரிகளால் ஆறு கையெப்பங்களும் சரி பார்க்கப்பட்ட்டு ஊதியம் பெறுவதற்கான ஆனை வெளியிடப்படுகிறது.

***********************

பேரரசரின் ஆனை அமல் படுத்தபட 19 அடுக்குகளைக் கடந்து செல்லவேண்டுமாம்.ஒளரங்கசீப் தன்னுடை ஆணைகள் நிறைவேற்றப்படாததைக் கண்டு அடிக்கடி மனம் வெதும்பினாராம்.

Source : The Mughal World By Abraham Eraly.(Page 250-251)

Thursday, July 02, 2009

The Mughal World : Book Review (புத்தகவிமர்சனம்)


” ஒலரங்கசீப் (ஒளரங்கசீப்) பாடம் எப்ப நடத்துவீங்க டீச்சர்”? என்று கேட்டு சாவித்திரி டீச்சரிடம் கொட்டு வாங்கிய மூன்றாம் வகுப்பின் பள்ளி நாள் இன்றும் நினைவில் உள்ளது. மொகலாய மன்னர்களின் பெயர்களை எங்கு படித்தாலும் (குறிப்பாக ஒளரங்கசீப்) சாவித்திரி டீச்சரிடம் வாங்கிய கொட்டின் நியாபகமும், சிறு புன்னகையும் தோன்றி மறையும்.

வழக்கமாக தமிழ் சினிமாவில் எப்படி வில்லனை காட்சிப்படுத்துவார்களோ, அதே போலத்தான் இன்றைய பள்ளிப் புத்தகங்களில் மொகலாய மன்னர்களைப் பற்றி எழுதிவைத்திருக்கிறார்கள். இந்த வில்லன் லிஸ்டில் இருந்து அக்பரும்,பாபரும் மட்டும் ஏனோ விலக்கி வைக்கப்பட்டுள்ளார்கள். நான் படித்தபோது மூன்றாம் வகுப்பு முதல், பத்தாம் வகுப்புவரை படித்த வரலாற்றுப் பாடங்களில் மொகலாய மன்னர்கள் என்றாலே.. "என்ன ஒரு வில்லத்தனம்?" என்று என்னும் வகையில்தான் கற்றுக்கொடுக்கப்பட்டார்கள். வரலாற்றில் ஒரு சாரரை மட்டும் செலக்ட்டீவ் ஜட்ஜ்மெண்டலோடு( selective judgmental) கற்பதும்/கற்றுக்கொடுப்பதும் அபாயகரமானது என்பது என் தாழ்மையான கருத்து.

மொகலாய அரசுகளைப் பற்றியும், மன்னர்களைப் பற்றியும் வரலாற்று ஆசிரியர்கள் நிறைய புத்தகங்களை எழுதியிருக்கிறார்கள்..அவர்களில் அபரகாம் எராலி( Abraham Eraly) எழுதிய The Mughal World என்ற புத்தகத்தைப் படித்துவருகிறேன்.. அப்புத்தகத்தைப் பற்றியும், மொகலாய மன்னர்களைப் பற்றியும் சில சுவாரசியமான விசயத்தை பகிர்ந்துகொள்ளும் வகையில் சில பதிவுகளாக எழுத உத்தேசித்துள்ளேன்..சில வாரங்களில் எழுதி முடித்துவிட எண்ணம்.. பார்க்கலாம்.

********************

போர்ச்சுகீசியர்கள்தான் இந்தியாவிற்கு முதன் முதலில் வந்தவர்கள் என்பது அனைவரும் அறிந்ததே..1498ல் வாஸ்கோடகாமா என்ற போர்ச்சுகீசியர், கேரளாவின் கோழிக்கோட்டில் வந்திறங்கினார்..அவர் வந்தபோது தான் கிருஸ்துவர்களையும், நறுமனப்பொருட்களையும் ( Christians and Spices)யும் தேடி வந்ததாக சொன்னாராம்.

*********************

(தொடரும்)

Sunday, May 31, 2009

Tobacco pictorial warnings must from today.

மே 31, உலக புகையிலை தினமான இன்றுமுதல் இந்தியாவில் புகையிலை சார்ந்த பொருட்கள் விற்கும்போது அப்பொருட்களில் படத்துடன்கூடிய எச்சரிக்கை வாசகம் கட்டாயம் இடம்பெறவேண்டும் என்று இந்தியஅரசு உத்தரவு பிறப்பித்திருக்கிறது. வரவேற்கப்படவேண்டிய விடயம் இது. அதிக மக்கள் தொகை கொண்ட, விழிப்புணர்ச்சி குறைந்த இந்திய மக்களிடம் இது நல்லதொரு தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும் என்றே நினைக்கிறேன். இதைப் பற்றி ஹிந்துவில் வெளியான கட்டுரை இங்கே Packing a pictorial punch .


இது தொடர்பாக 2006ல் நான் எழுதிய பதிவு Money Smoking Zone! .

Wednesday, May 27, 2009

புத்தம் புது காலை!

















இலையுதிர்காலம் தொடங்கியாகிவிட்டது. தினமும் படத்தில் இருக்கும் Fwakner park வழியாக நடந்து அலுவலகம் செல்கிறேன். பனிவீசும் காலையில், ராஜாவின் "புத்தம் புது காலை” யை கேட்டுக்கொண்டே செல்லும்போது உடனே நினைவுக்கு வருவது ”எத்தனை கோடி இன்பம் வைத்தாய்” என்ற பாரதியின் பாடல்தான். பதிவில் உள்ள படம் என் செல்பேசி வழியாக எடுக்கப்பட்டது.

Thursday, April 23, 2009

கோபம்!

இந்தப் படங்களைப் பார்க்கும் போதும்,ஈழத்தமிழர்களின் நிலையைப் பற்றிவரும் செய்திகளைப் படிக்கும் போதும் என்னால் தாங்கமுடியவில்லை.கையறு நிலையின் உச்சத்தில் நான் இப்போது வேண்டுவதெல்லாம், இன்று என்னுள் இருக்கும் கோபம், இந்த வலைப்பதிவின் தலைப்பைப்போல எதுவும் சில காலமாக, காலத்தால் நீர்த்துப் போகாமல் என்றும் நிலைக் கவேண்டும் என்பதே!

இனிவரும் தலைமுறையாவது அரசியல் விழிப்புணர்ச்சியும், கொஞ்சம் அதிக சமூக அக்கறையோடும் வளரவேண்டும்.

Saturday, March 14, 2009

பொருளாதாரக் குறிப்புகள்-1


"An economist is an expert who will know tomorrow why the things he predicted yesterday didn't happen today."- Laurence J. Peter


கடந்த சில மாதங்களாக எந்த செய்தித்தாளை எடுத்தாலும் அதில் உலகப் பொருளாதார நிதி நெருக்கடியைப் பற்றிய செய்திகளும், அதையொட்டிய சில கட்டுரைகளும் இல்லாமல் இருப்பதில்லை. தற்போதைய நிதி நெருக்கடி(Credit Crunch) முதலாளித்துவத்தை முச்சந்தியில் தள்ளிவிட்டது என்றும், இது முதலாளித்துவத்தின் முடிவு என்றும் சொல்கிறார்கள்.இதை நான் நம்பவில்லை. இன்னும் சிலர் புதியபொருளாதாரக் கோட்பாடு வேண்டும் என்றும், இந்த நிதி நெருக்கடி உண்மையான மாற்றத்திற்கான சந்தர்ப்பம் என்றும் அறைகூவல் விடுக்கின்றனர். Joseph Stiglitz , உலகில் இப்போது அனைவருமே Keynesian's என்கிறார்.


தற்போதைய மற்றும் மாற்றுப் பொருளாதாரக் கொள்கைகளாக பொருளாதார அறிஞர்கள் முன்வைக்கும் முக்கியக் கொள்கைகளை(The Standard Keynesian approach, The Conservative approach, The Heterodox approach) சுருக்கமாக இயன்றவரை தமிழில் எழுதிப்பழகவே பொருளாதாரக் குறிப்புகள் என்னும் இந்தத் தொடர்பதிவு. அடுத்த பதிவிலிருந்து ஒவ்வொரு கொள்கையாக எழுதமுயற்சிக்கிறேன்.

Thursday, March 12, 2009

Abebooks.com

One fine Sunday morning, when I was reading this piece of Ramachandra Guha in the Hindu Magazine, I came to know about this amazing website for buying books online www.abebooks.com . I decided to give it a try. I was searching for this book "Deadly Deceits: My 25 Years in the CIA" by Ralph W. McGehee at www.Indiaplaza.in where I normally buy books and ask my parents to courier it back to me. But couldn't find this book at indiaplaza. That's when I came to know about abebooks.com. I found the book there and bought it for $1.60.Yes,for $1.60 and paid $ 9 for postal charges :P.

They offer cheaper postal charges for US residents though. And they rendered good customer service too. You can logon and check your order status,etc . If you are looking for a website to buy any Tamil books..Check out these sites www.anyindian.com , www.newbooklands.com, www.nhm.in.

Happy Reading!

Tuesday, February 10, 2009

(Non) Reporting on Sri Lanka

என்னுடைய நண்பர் ஸ்ரீனிவாசன் ரமனி EPW வில் எழுதிய இந்த எடிட்டோரியலுக்கு ,S.V. ராஜதுரை அவர்கள் எழுதிய பதில் கடிதம்தான் இங்கே
நான் பதிந்துள்ளது.

Your editorial “The Pyrrhic Victory” (EPW, 24 January 2009) could not
have been more timely, particularly in the context of three sorts of reporting on Sri Lanka in India, particularly in Tamil Nadu – the first kind comprises reports and articles, which appear in certain Tamil magazines. These are generally supportive of the Tamil cause in Sri Lanka and most of them specifically endorse the struggle for a separate Eelam being waged by the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE). This sort of writing derives from a long tradition of Tamil nationalism and reflects a set of persistent political and cultural concerns: the idea of a common Tamil identity that owes nothing to a Hindu-Brahmin civilisation but which possesses
its own cultural and social coordinates and which therefore deserves its own political expression.

Much of this writing is more expressive and symbolic than concretely political and enjoys a consistent and sizeable constituency, which is blissfully ignorant of the fact that the LTTE think tanks in the Tamil diaspora are now seriously admitting that the LTTE have committed the blunder of getting embroiled with the political undercurrents of TamilNadu, especially with the anti-Brahmin strands, thus alienating the influential brahminical elites of the country. This partly explains the sudden enthusiasm the Bharatiya Janata Party (BJP) has found for the Tamil cause and the utmost importance given to it by certain pro- Hindutva editors and journalists.

The second kind of reporting is indifferent, disinterested and apathetic in its response to the events in Sri Lanka and picks up news, as and when these happen. Occasionally, if a dominant political partly lends its voice to the Tamil cause, they report it and perhaps follow it up with anarticle or two.

The third kind of reporting is informed by a deep prejudice and even antipathy to Tamil needs and concerns, an antipathy masquerading itself as a principled and courageous opposition to the “Pol-Potist”, “fascist”, “semi-fascist”, “anti-India” LTTE which, according to its wisdom, is out to destabilise all of south Asia besides liquidating the very same Eelam Tamils in whose name it is waging a war against the legitimate, democratic government successively led by either the Sri Lanka Freedom Party or the United National Party. It supports the hard line opinion in both sides of the Palk Straits that the only solution for the ethnic problem is the complete annihilation of the LTTE.

This kind of reporting is so convinced of its own claims to objectivity and truth and does not examine its premises, and whether its arguments are balanced. Politically, it is against what it terms separatism, whether in India or elsewhere; culturally it is disdainful of claims to specificity and uniqueness and convinced of the unitary nature of civilisation and culture in India. Its points of view are not expounded in the contexts of debates and dialogues or against the background of founded empirical research. Instead they are stated as universal truths. The chief aim of this kind of journalism is to function as a cautionary voice against whatever dormant strains of Tamil nationalism may be found in Tamil political culture in India.

The core of its patriotism is its insistence on the pre-eminence of India in south Asia and its demand that all other things be subordinated to the interests of “Bharat”. Once the analysis of hard facts is replaced by demonology, such things as the mass support base the LTTE enjoys not only in the ever-expanding diaspora of Eelam Tamils, particularly in western Europe, north America and Australia but also in the Tamil communities of Indian origin in Malaysia, Singapore, Mauritius and South Africa become immaterial. The support base includes not just ordinary Tamils but also the creamy layers amongst them.

It is this constituency, which claims for itself, a strong Hindu- Tamil identity, that ensures a regular and quite substantial flow of funds to the LTTE. It may be remembered that this constituency contributes to the economies of the host countries. This may be unpalatable for many of us but is indisputable to grasp the ground reality. As far as events in Sri Lanka are concerned, this sort of reporting relies largely on information provided by the states – both Sri Lankan and Indian – or by their various appendages including Tamil parties and politicians.

Reading reports filed from Sri Lanka or listening to special reporters of the TV channels, one has to search in vain for other sorts of opinion, whether from Tamils or Sinhalese, for that whiff of authenticity which makes a story real. The most important consequence of this sort of unfounded and partisan reporting is that every piece that is published is written with an eye on influencing public opinion, particularly in Tamil Nadu in an insistent, particular way. Neither the journalist nor the press that publishes her/him seems to have the courage and honesty to place all the information before the public, publish several points of view and argue out their cases cogently.

Rank prejudice reigns instead, and the Rajapaksa government is spared all the righteous secular ire that is reserved for the BJP here. Perhaps the hypocrisy and the lack of honesty in the reporting on Sri Lanka are only matched by our media’s silent culpability with respect to the events in Kashmir. But at least Kashmir has its spokespersons, in the form of human rights activists and members of the Hurriyat Conference. The LTTE has its partisan supporters and their equally partisan opponents, but the Tamils of Sri Lanka or even the Sinhalese for that matter, do not have the endorsement of honest, humane reporting in the Indian press.


And now, as regards the Tamils in Sri Lanka, Confucius has said something
of value:In passing the side of Mount Thai, Confucius came on a woman who was weeping bitterly by a grave. The Master pressed forward and drove quickly to her. ‘Your wailing’, said he, ‘is that of the one who has suffered sorrow on sorrow’. She replied, ‘That is so. Once my husband’s father was killed by a tiger. My husband was also killed, and my son has died in the same way’. The Master said, ‘Why do you not leave this place?’ The answer was, ‘There is no oppressive government here’. The Master then said ‘Remember this, my children: oppressive government is more terrible than tigers’ (quoted by Bertrand Russell in Power (London: George Allen &Unwin), 1938).

Sunday, February 01, 2009

Global recession - where did all the money go?

Before the Credit Crisis, the word was awash with money.Now Central banks are pumping in more than ever before and still everyone is short. Where did all the money go?Dan Roberts from Guardian Explains the illusion of wealth here. Julia Finch picks out the individuals who have led us into the current crisis here. Must Read.